وقتی طرفداران عادی مد یک اجرا داخل خانه مد را تماشا می‌کنند، شاید تنها چیزی که می‌بینند یک اجرای ۷ تا ۱۰ دقیقه‌ای از لباس‌های زیبا روی تن مدل‌هایی زیبا باشد که همگی در میان انبوه زرق و برق فضاهای نمایشی، حضور ستارگان و جنجال رسانه‌‌ها برگزار می‌شود. اما اگر نگاهی به پشت پرده این صنعت عظیم بیندازید، شاید شما هم بتوانید چندین هفته زحمت و کار دست هنرمندانه صنعتگرانی را ببینید که منجر به خلق این رویدادهای جذاب شده‌اند.
برای نمایش هوت کوتور پاییز وزمستان ۲۰۲۳ کمپانی دیور، آتلیه‌ها هفته‌ها قبل از برگزاری در هفته گذشته به صورت شبانه‌روزی کار کردند.در این فصل، مدیر هنری Dior، ماریا گراتزیا کیوری، بر الهه‌های زنانه تمرکز کرده است؛ سمبل‌هایی که هزاران سال قدمت دارند و ریشه آن به نخستین الهه‌های دنیای باستان مانند آتنا، نفرتیتی و کلئوپاترا باز می‌گردد. او در محدوده رنگی ملایم‌تری با تمرکز بر رنگهای سیاه، سفید، خاکستری و بهره‌گیری از رنگهای نقره‌ای و طلایی به عنوان تضادهای درخشان طرح‌های زیبایی را خلق کرده است.
برای طرح لباسی که در زیر می‌بینید یک لباس شب مشکی‌رنگ سیاه به همراه یک شنل توری ظریف ارائه شده؛ این طرح از جلو ساده به نظر می‌رسد اما شنلی که در پی لباس می‌آید، ناگهان توجه بیننده را به خود جلب می‌کند.
در آتلیه‌های هوت کوتور، سازندگان لباس با هم روی تولید طرح‌ها کار می‌کنند، به این ترتیب که هر هنرمند بسته به تخصصش، روی طرح‌های خاصی تمرکز می‌کند. مثلا در طرح لباس بالا، ورمونت (Vermont) توربافی ظریف روی شنل را انجام داده است. خلق یک دوخت زیبا و بی‌درز در چنین لباسی نیاز به سال‌ها تخصص دارد؛ تخصصی عمیق که از نسلی به نسل دیگر منتقل شده است.
برای طرح اباس زیر که یکی از جذاب‌ترین لباسها در پایان نمایش امشب بود، این شنل طلایی، با مصرف بیش از ۵ هزار متر نخ متالیک و صرف ۲۵۰۰ ساعت زمان توسط ۵ نفر دوزنده دوخته شده است.
این طرح، به همراه چند مورد دیگر از این کلکسیون، در همکاری با آتلیه Atelier و Le19M، (دو آتلیه پاریس که در صنعتگری مد نهایت ظرافت را دارند)، ساخته شده است. تمام نخ‌های متالیک این لباس به صورت دستی بافته شده‌اند تا نتیجه آن این ماکرامه زیبا باشد که به سبکی پر است و روی بدن مدل شناور به نظر می‌آید.
به راستی چند ده نفر نیرو لازم است تا چنین محصولاتی خلق شوند. محصولی که شاید آسان و بی‌دردسر به دست مصرف‌کننده برسد؛ اما خوب می‌دانیم که تولید آن هرگز بی‌زحمت نبوده است.
این لباسها نه تنها محصولی برای مشتریان هوت کوتور بلکه دستاوردی از سنت‌ها و تکنیک‌های چند صد ساله است. اگر خانه‌های مدی مانند دیور نبودند که این صنعتگران ماهر را در سراسر پاریس به کار بگیرند و چنین آثاری یکتا از کیفیتی جاودانه زا بیافرینند، شاید دیگر چنین صنعتی کاملا به دست فراموشی سپرده می‌شد.
در عصری که فناوری هوش مصنوعی در دنیای مد رخنه کرده و در حال درنوردیدن مرزهای سنت‌های گدشته هستند، شاید وجود نمایشگاه‌ها و صنعتگرانی از این دست برای حفظ جایگاه بشر بیشتر باید یک الزام باشد تا یک ترند گذرا.
